با همان لباس سفید عروس دست در دست دامادش اولین رای مشترک زندگیشان را به صندوق میاندازند. آمدهاند تا مردم در شادی آنها شریک باشند و آنها هم در شادی مردم شریک. آمدهاند تا قبل از آنکه به خانه بخت بروند، سرنوشت کشورشان را بسازند. اصلا زندگیشان و پستیبلندیهایش، زندگیشان و سختی و خوشیهایش را باید از همین جا تعیین کنند، از همین صندوقهای رای. از خراسان جنوبی، گلستان، قم تا دزفول، اهواز و دامغان عروس و دامادهای ایران به انتخابات کشور بله گفتند و حتی در مهمترین روز زندگیشان هم از مهمِ سرنوشتساز ایران غافل نشدند. زوجهایی که از رئیسجمهور آیندهشان انتظار دارند چالش مسکن، شغل، وام ازدواج و… را حل کند و ازدواج را آسانتر!


رای یک قَرنیها!
حوالی یک قرن یا بیشتر را دیدهاند و سرد و گرم روزگار را چشیدهاند. گذر عمر خوب نشانشان داده است فرق حکومت و دولتمردان را. روزهایی را دیدهاند که حق نظر در هیچ چیز کشور را نداشتند و همهچیز بر آنها تحمیل میشد، روزهایی را هم دیدهاند که حرفشان محترم شد و رای و نظرشان تعیین کننده. تجربه یک عمر زندگی در سالهای مختلف نشانشان داده است که باید امروز برای چهاردهمین بار با صندوقهای رای عهد و پیمان تازه کنند و یک بار دیگر آینده را بسازند. برای همین هم کهنسالانی که شاید سالها خانهنشین بودهاند با هزار دردپیری و به سختی خودشان را پای صندوقهای رای رساندند. پیرمرد ۱۰۵ ساله کرمانی، زوج کهنسال روستای بداغ، بابابزرگ ۹۵ ساله کرمانشاهی، پیرزن ۱۰۰ساله اهل اندیکا، پیرمرد ۱۱۵ساله اصفهانی و… از موسفیدان خاص انتخابات ۱۴۰۳ بودند که تصویر حضورشان انتخابات را زیباتر کرد.




لینک کوتاه این خبر: /?p=9067