به گزارش خانه بهاری مسئلۀ زنان در طول تاریخ همواره یکی از بحث‌های مهم و چالشی در تمام کشورهای جهان به‌ویژه ایران بوده و تحقیقات زیادی دربارۀ این موضوع صورت‌گرفته است. یکی از ابعادی که در مطالعات و پژوهش‌ها از آن غفلت شده و باید بیشتر موردتوجه قرار بگیرد، بحث ظلم به زنان و همچنین منطق استعمارگران در استفادۀ ابزاری از زنان است.
پژوهشکده سعدا در کتاب «ناگفته‌های صورتی» از ظلم تاریخی به زنان گفته و از میان منابع غربی، تاریخ و عملکرد این تمدن در حوزه زنان را بررسی کرده است.
اگر می‌خواید دربارۀ شیوه‌های نوین غرب که در کشورهای غربی و غیر غربی برای سوء استفاده از زنان پیاده‌سازی می‌شود، اطلاع پیدا کنید «ناگفته های صورتی» یک منبع علمی خیلی مناسب است.
چی کتاب در یک دقیقه کتاب ناگفته های صورتی را مرور کرده است:
کتاب «ناگفته های صورتی» نوشتۀ سیدمحمدحسین راجی است و نشر معارف آن را منتشر کرده است. موضوع کتاب ناگفته‌های صورتی، روایت ظلم تاریخی به زنان و تشریح منطق استعماری غرب در حوزۀ زنان است.
این کتاب به بخشی از تاریخ مسائل زنان می‌پردازد که صاحبان قدرت و ثروت، نه تنها مایل به بیان آن نیستند؛ بلکه سعی داشته و دارند این مسائل را از نگاه مردم، بویژه دختران جوان دور نگه دارند، تا از این طریق بتوانند مسیر تامین خواسته‌هایشان را بدون مانع و مزاحمت طی کنند.
این کتاب ماحصل بررسی صدها کتاب و مقاله ترجمه نشده از نویسندگان معتبر جهانی می‌باشد و نشان می‌دهد که چگونه حقوق و خواسته‌های زنان در دوران‌های متفاوت تاریخی، دستمایه سرمایه‌داران برای تشویش و گمراهی افکار مردم بویژه خود زنان بوده است و چگونه توانسته در پوشش واژه‌های زیبایی چون آزادی، برابری، حق مالکیت و... افکار و اراده ناپسند خود را بر جوامع تحمیل کند.
بخش‌هایی از کتاب ناگفته‌های صورتی به بیان پیامدهای دوقطبی شدن جامعه در مسئلۀ حجاب در کشورهایی مانند مصر سودان اختصاص دارد. مصداق‌هایی ازاین‌دست نکات ارزشمندی را در اختیار افراد جامعه، به‌خصوص قانون‌گذاران حوزۀ حجاب برای پیشگیری از نتایج زیان‌بار اقدامات اشتباه می‌گذارد.
کتاب ناگفته‌های صورتی در ۴ فصل تنظیم شده است. عناوین فصل‌های کتاب عبارت است از: «فصل اول: ظلم به زنان در طول تاریخ»، «فصل دوم: جریان‌شناسی سوءاستفاده ابزاری از مسائل زنان از انقلاب صنعتی تا انتهای قرن بیست»، «فصل سوم: جریان‌شناسی سوءاستفادهٔ ابزاری از مسائل زنان در قرن بیست ویک» و «فصل چهارم: پیامدهای آزادی زنان به سبک غربی»
بخشی از کتاب ناگفته های صورتی
«نگاه تحقیرآمیز و منفی به زن به اندازۀ تاریخ باستان قدمت دارد. ظلم به زنان در طول تاریخ روم فراگیر بوده است. در جامعۀ اولیۀ روم، زن دارایی شوهر تلقی می‌شد، بنابراین تحت کنترل او بود. طبق قوانین اولیۀ روم، مرد می‌توانست همسرش را به‌خاطر خطاهایی که توسط زن انجام می‌گرفت و باعث خدشه‌دار شدن آبرو و یا تضعیف حقوق مالکیت مرد می‌شد، او را کتک بزند، طلاق دهد یا حتی به قتل برساند. در دوران امپراتوری روم، ضرب و شتم، طلاق و قتل از حقوق اختصاصی مرد سرپرست خانواده بود. زنان تنها در صورت خشونت بیش از حد، مجاز به طلاق از شوهران خود بودند. این حق نیز محدود به طبقات بالا بود. زنان در طبقات پایین نمی‌توانستند شوهران بدسرپرست خود را طلاق دهند، هرچقدر که آزار و اذیت بیش از حد صورت‌گرفته باشد.»
